PŁYTA GŁÓWNA

Płyta główna– element komputera,
na którym montuje się  jego elementy. Płyta 
umożliwia komunikację wszystkim modułom komputera.

W komputerze na płycie głównej znajdują się m.in.
procesor, zegar czasu rzeczywistego, pamięć operacyjna,
gniazda kart rozszerzeń, dysków twardych, napędów optycznych,
zasilacza, a także innych urządzeń wyjścia i wyjścia...

Dysk twardy (HDD - Hard Disk Drive) służy do przechowywania naszych danych i programów.
Pojemność dysku twardego mierzymy w gigabajtach (GB).
Zbudowany jest on z kilku talerzy (najczęściej  2 do 8) umieszczonych w obudowie, jeden nad drugim.
Talerze te obracają się 5400 lub 7200 razy na 1 minutę.
Nad każdym talerzem znajduje się głowica odczytująco - zapisująca.

Dysk twardy podczas przygotowania do pracy dzielimy zazwyczaj na partycje.
Partycja jest to wydzielony z dysku fragment, z punktu widzenia logiki komputera, traktowany jest jako osobny dysk.

Pamięć komputera to wszystkie podzespoły, które umożliwiają przechowywanie informacji.
Jednostki pojemności pamięci:
Bit (b)- najmniejsza jednostka pojemności
Bajt (B)- składa się z 8 bitów
1 KB (kilobajt) = 1024 B
1 MB (megabajt) = 1024 KB
1 GB (gigabajt) = 1024 MB
1 TB (terabajt) = 1024 GB

Praca z dyskiem twardym jest możliwa dopiero wtedy, gdy zostanie on sformatowany.
Formatowanie polega na przygotowaniu dysku do współpracy z systemem plików FAT, podziale dysku na ścieżki, sektory, klastry.
Formatowanie usuwa wszystkie informacje.
Podczas formatowania dysku program wykonujący to zadanie
określa wielkość klastra stosownie do wielkości partycji
(dla większych partycji większy klaster), tak aby nie przekroczyć maksymalnej liczby klastrów dostępnej w danym systemie plików FAT.


FAT (File Allocation Table - tablica alokacji plików)- tablica opisująca, w których klastrach dysku twardego system operacyjny ma szukać każdego z zapisanych plików.

Podczas zapisu pliku informacje o nim są automatycznie zachowywane w tablicy FAT.
FAT określa on rozmieszczenie plików, katalogów i wolnej przestrzeni

Nośniki danych typu dyskietka, dysk itp. przechowują informacje w porcjach zwanych sektorami.
Sektor jest zawsze w całości odczytywany i zapisywany.
Większość urządzeń ma sektory o wielkości 512 bajtów (0,5 kB).
Klaster - podstawowa jednostka przechowywania danych, składająca się z jednego lub kilku sektorów.
Obszar jednego klastra można wypełnić danymi tylko  jednego pliku.

Klastrom podczas formatowania są nadawane kolejne numery,
które są używane do do określania położenia danego klastra na nośniku danych.

Maksymalną liczbę klastrów określa system plików FAT:
FAT16 to 2^16 klastrów,
FAT 32 to 2^32 klastrów.


Iloczyn liczby klastrów i wielkości klastra daje wielkość partycji.

 

Klastry wprowadzono, aby zwiększyć pojemność partycji dla danego systemu plików oraz w celu usprawnienia przepływu danych, które są mniej pofragmentowane.


Plik zawiera informację o numerze klastra, w którym jest zapisany.
Jeśli plik zajmuje kilka klastrów, informacja, gdzie znajdują się dalsze części pliku znajduje się w tablicy FAT.
W tablicy FAT pod numerem odpowiadającym numerowi pierwszej części pliku jest umieszczony numer kolejnego klastra przydzielonego plikowi.
Aktualnie istnieją cztery rodzaje FAT:
FAT12
FAT16
FAT32
exFAT (FAT64)
FAT32 daje nam 2^32 klastrów.
Czyli maksymalnie 2^32 plików można zapisać w komputerze.

Bad sector - uszkodzone miejsce na dysku twardym komputera.

Wirujące talerze dysku twardego są pokryte materiałem magnetycznym, który może ulec uszkodzeniu.
Jeżeli bad sector powstanie w momencie zapisywania danych - system operacyjny zapisze je w innym, nieuszkodzonym miejscu. Gdy uszkodzenie powstanie w sektorze, w którym już coś się znajduje, najczęściej nie można już odzyskać danych.

Do wyszukiwania i naprawiania (jeśli jest to możliwe) bad sectorów na dysku twardym służą specjalne programy użytkowe,np. ScanDisk.

 

 

Tablica FAT umożliwia szybkie odszukanie miejsca dla nowego pliku lub dalszej części, łatwe odszukiwanie kolejnych części plików.
Wadą systemu FAT jest to, że dla partycji o dużej pojemności klaster jest duży i często duża jego część pozostaje pusta.
 

 

Procesor (CPU) jest to centralna jednostka obliczeniowa. Zajmuje się on wykonywaniem uruchamianych programów i przetwarzaniem danych. Procesor w pełni nadzoruje pracę komputera. Jest on wyposażony w zegar wyznaczający częstotliwość, z jaką odbywają się wszystkie przeprowadzane w nim operacje. Im wyższa częstotliwość taktowania, tym procesor jest szybszy.
Jedną z podstawowych cech procesora jest długość słowa, na którym wykonywane są podstawowe operacje obliczeniowe. Jeśli słowo ma 64 bity, mówimy, że procesor jest 64- bitowy.

Karta dźwiękowa umożliwia rejestrację, przetwarzanie i odtwarzanie dźwięku. Obecnie karty dźwiękowe często wbudowywane są w płytę główną. Są również zewnętrzne karty dźwiękowe podłączane do komputera przez jeden z portów np. USB.

KARTA GRAFICZNA -tworzy sygnał dla monitora. Podstawowym jej zadaniem jest przechowywanie informacji o tym jak powinien wyglądać obraz na ekranie monitora i odpowiednim sterowaniu monitorem. Większość kart na rynku posiada również wbudowane funkcje ułatwiające tworzenie obrazu przestrzeni trójwymiarowej, tzw. akceleracja 3D. W komputerach PC karty graficzne są najczęściej niezintegrowane z płytą główną, zaś w laptopach - zintegrowane.

Karta sieciowa to urządzenie odpowiedzialne za wysyłanie i odbieranie danych w sieciach LAN. Każda karta jest przystosowana tylko do jednego typu sieci (np. Ethernet) i posiada niepowtarzalny numer, który identyfikuje zawierający ją komputer. Numer ten przydziela międzynarodowa instytucja pod nazwą IEEE. Każdy komputer z kartą sieciową ma więc unikatowy adres zwany często adresem sprzętowym lub fizycznym. Adres ten jest nazywany również adresem sterowania dostępem do medium - Media Access Control (MAC).

CHIPSET
Terminchipset jest używany w odniesieniu do specjalistycznego układu scalonego lub zestawu układów płyty głównej komputera lub karty rozszerzeń. Zarządza on komunikacją pomiędzy poszczególnymi elementami płyty głównej.
Wydajność i niezawodność komputera w znaczącej mierze zależy od tego układu.

RAM (ang. Random Access Memory) - podstawowy rodzaj pamięci operacyjnej.

W pamięci RAM przechowywane są aktualnie wykonywane programy i dane tych programów oraz wyniki ich pracy. Zawartość pamięci RAM jest tracona po zaniku napięcia zasilania.
Pamięci RAM dzieli się na pamięci statyczne (ang. Static RAM, w skrócie SRAM) oraz pamięci dynamiczne (ang. Dynamic RAM, w skrócie DRAM).
Słowo "statyczna" oznacza, że pamięć SRAM przechowuje dane tak długo, jak długo włączone jest zasilanie, w odróżnieniu od pamięci typu DRAM, która wymaga okresowego odświeżania.
SRAM umożliwia znacznie szybsze odczytanie bitu niż DRAM (około 7 razy szybciej). Jest ona jednak mniejsza (gęstość zapisu danych jest około 4 razy mniejsza niż w DRAM).

 

ROM (ang. Read-Only Memory - pamięć tylko do odczytu) - rodzaj pamięci stałej komputera. Z pamięci tej dane można tylko odczytywać. Są w niej przechowywane podstawowe dane, które muszą zostać zachowane nawet jeśli urządzenie nie jest zasilane. Zawiera ona np. procedury startowe komputera.
BIOS jest to program zapisany w pamięci ROM. Jego zadaniem jest m.in. testowanie sprzętu po włączeniu komputera, uruchamianie systemu operacyjnego, wstępna obsługa urządzeń wejścia/wyjścia, kontrola transferu danych pomiędzy komponentami (dyskiem twardym, procesorem, napęd CD-ROM), ko. Za pomocą wbudowanego w BIOS programu SETUP można zmieniać standardowe ustawienia BIOSu np. parametry podłączonych dysków twardych lub zachowanie komputera po jego włączeniu.

Pracę komputera można podzielić na trzy etapy: wprowadzanie danych, ich przetwarzanie i wyprowadzanie wyników.
Za pomącą urządzeń wejścia polecenia, dane są przekazywane do komputera. Procesor i oprogramowanie komputera przetwarzają dane, a efekt tej pracy jest wyprowadzany za pomocą tzw. urządzeń wyjścia.